بررسی معنی سازی و استنباط و الگوهای مفهومی اسامی مرکب درون مرکز فارسی

با گسترش مرزهای دانش، نظام مفهومی ما نیز تغییر می کند. دو شیوه برای این تغییر وجود دارد. یکی مواجهه مستقیم با پدیده ها و تجربه کردن و یادگیری این مفاهیم از طریق اکتساب از محیط پیرامون و دیگری ترکیب مفاهیم موجود و خلق مفاهیم جدید. اسامی مرکب جلوه بروز و کارکرد فرایند ترکیب در هر زبان است.در اسامی مرکب، هسته توسط جزء بعدی که توصیفگر است تعدیل و تحدید می شود. در واقع توصیفگر باعث تمایز اسم هسته از اسامی هم مقوله خود می شود. در هنگام شکلگیری ترکیبی نو همواره انتظار می رود که معانی اسامی موجود در ترکیب تغییر کند و منطبق بر معنای اولیه و مستقل این اسامی نباشد. فرایند تولید معنای مجازی و استعاری و غیراستنباطی فرایندی مداوم از مقوله سازی ذهن بشر از جهان بیرونی است و معنای مجازی با معنای تحت الفظی عجین است. بخش مهمی از فهم زبان روزمره، تعبیر اسامی مرکب تازه وارد به زبان بواسطه ترکیب مفهومی است. فرایندی که نقش آن در تعبیر و استنباط و معنی بخشیدن نهایی به اسامی مرکب مشهود است. سخنوران هر زبان قادرند مفاهیم را به صورتهای مختلف با هم ترکیب کنند و نتیجه وجود اسامی مرکب با ساخت همسان اما دارای معنی و مفهوم متفاوت است.در این مقاله چگونگی معنی سازی و استنباط و الگوهای مفهومی اسامی مرکب درون مرکز فارسی بررسی می شود.